Fransa’daki yabancı işçiler karmaşık bir sosyo-ekonomik dinamiğin ortasında yer almaktadır. Fransız işgücü pazarına entegrasyonları birçok hukuki ve sosyal sorunu gündeme getirmektedir. Karşılaştıkları yasal çerçeve ve çalışma koşulları özel bir dikkat gerektirmektedir.

Farklı kökenlerden gelen bu bireyler, ülkenin ekonomik canlılığına önemli ölçüde katkıda bulunmaktadır. Ancak, idari prosedürlerin karmaşıklığı veya istihdam ile ilgili engeller gibi benzersiz zorluklarla yüzleşmektedirler. Bu makale, Fransa’daki yabancı işçiler için yasal hakları, mevcut sözleşme türlerini, garanti edilen maaşları ve genel çalışma koşullarını derinlemesine incelemeyi amaçlamaktadır.

Fransa’daki yabancıların çalışma sözleşmesi: bilmeniz gereken her şey

Çalışma sözleşmesi, bir işveren ile bir çalışan arasında, Fransız olsun yabancı olsun, ilişkinin temelini oluşturur. Fransa’da yabancı işçilere, haklarını ve korumalarını güvence altına almak için Fransız standartlarına uygun bir sözleşme önerilmelidir. Mevcut sözleşme türleri arasında Süresiz Çalışma Sözleşmesi (CDI) ve Süreli Çalışma Sözleşmesi (CDD) bulunmaktadır. CDI, daha fazla istikrar sağlarken, CDD genellikle geçici görevler veya belirli projeler için kullanılmaktadır.

Yabancı işçiler için yasal bir çalışma sözleşmesi imzalamak, sadece istihdamlarını güvence altına almakla kalmaz, aynı zamanda oturum belgesi yenileme veya elde etme işlemlerini kolaylaştırır. İnsan Hakları Ligi ve CGT veya FO gibi sendikalar, yabancı işçilerin sömürülmemesini ve yerel iş arkadaşlarıyla aynı haklardan faydalanmasını sağlamak için çalışmaktadır.

İşverenlerin ücret ve çalışma koşulları ile ilgili yasal yükümlülüklere uyması hayati öneme sahiptir. Yabancı işçiler, en az Asgari Ücret (SMIC) almalı ve Fransız işçilerle aynı sosyal korumalardan faydalanmalıdır. Amnesty International ve Göçmen İşçiler Sendikası gibi kuruluşlar, suistimalleri kınayarak, ayrımcılığa uğrayan işçilere hukuksal destek sağlamaktadır.

Ayrıca, Bilgi ve Göç Merkezi (CIMAD), yabancı işçilerin Fransa’daki karmaşık göç ve çalışma sisteminde gezinmesine yardımcı olmak için kaynaklar ve pratik bilgiler sunmaktadır. İşçiler, hakları ve işverenleriyle bir çatışma durumunda mevcut olan yardım yolları hakkında bilgi sahibi olmalıdırlar; bu, mesleki eğitim veya sendikalar tarafından düzenlenen bilgisel oturumlar aracılığıyla olabilir.

Kısacası, çalışma sözleşmesinin bilgisi ve anlaşılması, Fransa’daki yabancı işçilerin başarılı bir entegrasyonu ve yeterli korumasının sağlanması için gereklidir. Son yasal gelişmeler ve çeşitli sosyal aktörlerin girişimleri, bu koşulları sürekli olarak iyileştirmeyi hedefleyerek, yabancı işçilerin Fransız işgücü pazarında daha iyi bir şekilde yer almasını sağlamaktadır.

Yabancı işçilerin maaşları: adalet ve yasalar

Adil bir ücret sağlamak, Fransa’daki yabancı işçilerin refahını garanti altına almak için temeldir. Fransız yasası, tüm işçilerin, bağımsızlıklarına bakılmaksızın, en az SMIC almaları gerektiğini öngörmektedir. Bu durum, sömürüyü önlemeye ve işgücü pazarında adil bir rekabet sağlamaya yardımcı olmaktadır. Ancak, bu korumalara rağmen, pek çok yabancı işçi, genellikle sosyal güvenlik yükümlülüklerinden kaçınmak amacıyla düşük maaşlar veya nakit ödemelere maruz kalmaktadır.

Yabancı işçilerin maaş haklarını savunmakta Fransız Genel İş Konfederasyonu (CGT) ve İşçi Gücü (FO) gibi sendikalar kritik bir rol oynamaktadır. Ücretin ödenmemesi veya kötü çalışma koşulları durumunda müdahil olmaktadırlar, hukuksal destek sunarak işçilerin işverenlerle yürütülen müzakerelerde temsil edilmelerine yardımcı olmaktadırlar. Ayrıca, La Cimade ve CIMAD gibi kuruluşlar, haklarını talep etmek isteyen işçilere kritik bilgiler ve yardım sunmaktadır.

2024 göç yasası gibi yasal gelişmeler, ücretlerin şeffaflığına yönelik talepleri artırmış ve bu kuralları yerine getirmeyen işverenlere yönelik yaptırımları güçlendirmiştir. Bu yasalar, ayrıca yabancı işçilerin mesleki eğitime erişimini kolaylaştırmayı amaçlamakta, böylece istihdam edilebilirliklerini ve daha iyi maaş koşullarını müzakere etme yeteneklerini artırmaktadır.

Ancak, belgeleri olmayan veya zor durumda olan işçilerle ilgili sorunlar devam etmektedir. CGT ve FO, ATD Quart Monde gibi sivil toplum kuruluşlarıyla iş birliği yaparak, bu savunmasız işçilere daha fazla destek sunmakta, onların yasal sözleşmelere ulaşmalarına ve yasal ücretleri ihlal eden durumlarda geri dönüş mekanizmalarına erişmelerine yardımcı olmaktadır. Ayrıca, kamuoyunun ve işverenlerin adil ücretin önemini bilgilendirilmesi, Fransa’daki yabancıların çalışma koşullarının yavaş yavaş iyileşmesine katkıda bulunmaktadır.

Sonuç olarak, Fransız yasası, yabancı işçileri korumak için yüksek ücret standartları dayatmakta olmasına rağmen, bu yasaların uygulanması ve yerini bulması büyük bir sorun olmaya devam etmektedir. Sendikalar, hak savunma örgütleri ve devlet kurumlarının ortak çabaları, adil ücret dağılımını sağlamak ve iş yerindeki her türlü sömürü ile mücadele etmek için gereklidir.

Yabancı işçilerin yasal koşulları ve sosyal korumaları

Fransa’daki yabancıların yasal çalışma koşulları, güvenliklerini ve refahlarını garanti altına almak amacıyla bir dizi düzenlemeyle düzenlenmiştir. Bu korumalar, sosyal güvenlik, ücretli izin, mesleki eğitim ve sağlık sigortası erişimini içermektedir. Ayrıca, yabancı işçilerin sendikalara katılma ve toplu pazarlıklara katılma hakkı vardır, bu da onların menfaatlerini korumalarına ve çalışma koşullarını iyileştirmelerine olanak tanımaktadır.

Fransız çalışma kanunu, Avrupa Birliği vatandaşı olsun olmasın, tüm işçilerin aynı yasal korumalardan yararlanmasını sağlamaktadır. Bu, sadece çalışma saatlerinin kontrolü ile ilgili değil, aynı zamanda mesleki risklerin önlenmesi ve güvenli ve sağlıklı çalışma koşullarının sağlanmasını da kapsamaktadır. İnsan Hakları Ligi ve Fransız Avukatlar Sendikası gibi kuruluşlar, yabancı işçilerin haklarından haberdar olmalarını ve bu hakları koruma altına alacak araçlara sahip olmalarını sağlamak için çaba göstermektedir.

Ayrıca, sosyal koruma ile ilgili hükümler, yabancı işçilerin Fransız vatandaşlarıyla aynı sağlık hizmetleri ve aile yardımlarına erişimini sağlamaktadır. Bu, gereken koşulları yerine getirmeleri şartıyla işsizlik yardımları ve emeklilik tazminatlarına da erişimi içermektedir. CIMAD ve Mülteci Dayanışması gibi kuruluşlar, bu hizmetlere erişim sağlamakta ve işçilerin karmaşık idari sistemde yön bulmalarına yardımcı olmaktadır.

Mesleki eğitim konusunda, yabancı işçiler, becerilerini geliştirmeye ve istihdam edilebilirliklerini artırmaya yönelik eğitimleri alma hakkına sahiptir. Bu, ihtiyaçların sürekli değiştiği bir ekonomik bağlamda özellikle önemlidir. SUD gibi sendikalar, işçilerin uyum sağlamasına ve mesleki kariyerlerinde ilerlemelerine yardımcı olmak için eğitim programları ve atölyeler sunmaktadır.

Tüm bu korumalara rağmen, birçok yabancı işçi iş yerinde ayrımcılık veya kötü çalışma koşulları gibi engellerle karşı karşıya kalmaktadır. Hak savunma dernekleri, sendikalarla iş birliği yaparak bu adaletsizliklerle mücadele etmekte ve kapsayıcı ve adil bir çalışma ortamını teşvik etmektedir. Bu aktörlerin ortak kararlılığı, her kökenden gelen tüm işçilerin onurlu ve saygılı koşullarda çalışma imkanına sahip olmasını sağlamak için kritiktir.

Göç yasasının çerçevesi ve yabancıların çalışmalarına etkileri

Fransa’daki göç yasasının çerçevesi, öncelikle Yabancıların Girişi ve İkameti ile İltica Hakkı Kanunu (CESEDA) ile düzenlenmektedir. Bu yasa, yabancı işçilerin Fransa’da yasal olarak çalışma faaliyetlerinde bulunmaları için gerekli olan oturum belgelerinin alım şartlarını tanımlamaktadır. Son dönemdeki Retailleau genelgesi, uygunluk kriterlerini sıkılaştırmış, oturum belgelerine erişimi daha katı hale getirmiştir ve bazı yabancı işçiler için fırsatları sınırlamıştır.

Mevcut oturum belgeleri, işçinin durumu ve yaptığı faaliyet türüne bağlı olarak değişiklik göstermektedir. Ana kategoriler arasında çalışan oturum belgesi, özel ve ailevi oturum belgesi ve öğrenci oturum belgesi bulunmaktadır. Her tür oturum belgesinin kendine özgü uygunluk kriterleri ve devam koşulları vardır ve bu doğrudan yabancı işçilerin istihdam olanakları ve istikrarları üzerinde etki etmektedir.

Çalışan oturum belgesi, esasen Fransız şirketi ile stabil bir çalışma sözleşmesine sahip işçilere yönelik olarak tasarlanmıştır. İşçiler, gerekli niteliklere sahip olduklarını ve istihdamlarının işgücü pazarında belirli bir talebe dayandığını kanıtlamalıdır. Bu kategori, yabancı işçilerin istihdam edilmesinin yerel pazarı bozmadığını ve ulusal ekonomik gerekliliklere uygun olduğunu sağlamak amacıyla titiz kontrol süreçlerine tabidir.

Özel ve ailevi oturum belgesi, Fransa’da güçlü aile bağları olan yabancı işçilere verilmektedir. Bu tür bir belge, işgücü pazarına erişimi kolaylaştırmakta ve işveren veya faaliyet alanını değiştirme konusunda daha fazla esneklik sunmaktadır. Ancak, ayrıca beyan edilen aile bağlarının meşruluğunu kontrol etmek için de sık sık denetimlere tabi tutulmaktadır.

Son olarak, öğrenci oturum belgesi, yabancıların Fransa’da eğitim alırken çalışma faaliyetlerinde bulunmalarını sağlamaktadır. Bu belgenin devam koşulları, doğrudan öğrencinin akademik ilerlemesine ve sürekli eğitim programlarına katılımına bağlıdır. Sendikalar ve La Cimade gibi kuruluşlar, yabancı öğrencilerin bu karmaşık süreçlerde yön bulmalarına ve eğitimleri süresince çalışma haklarını korumalarına yardımcı olmak için önemli destekler sunmaktadır.

Son yasal gelişmeler, Bruno Retailleau tarafından önerilenler gibi, doğal hale gelme kriterlerini güçlendirmeye ve ekonomik göçü sınırlamaya yönelik hedefler içermektedir. Bu değişikliklerin, yabancı işçilerin entegrasyon olanaklarını azalttığı ve Fransız işgücü pazarında rekabeti artırdığı doğrudan etkileri bulunmaktadır. İşçilerin ve işverenlerin yasal değişikliklerden haberdar olmaları kritik öneme sahiptir, böylelikle gelişen düzenlemelere uyum sağlayabilirler.

Kısacası, Fransa’daki göç yasasının çerçevesi, yabancıların işgücü pazarına erişimini ve istikrarını belirlemede kritik bir rol oynamaktadır. Son reformlar, idari süreçleri karmaşık hale getirmiş olsa da, sendikaların, derneklerin ve devlet kurumlarının ortak çabaları, yabancı işçilerin Fransa’daki ekonomik bağlamda daha iyi bir entegrasyon ve koruma sağlamaya devam etmektedir.

Fransa’daki yabancı işçilerin günlük zorlukları

Yasal ve sözleşmesel yönlerin ötesinde, Fransa’daki yabancı işçiler, yaşam kalitelerini ve sosyal entegrasyonlarını etkileyen çok sayıda günlük zorlukla karşı karşıya kalmaktadır. Bu zorluklar arasında, idari karmaşa öncelikli yer almakta, oturum belgelerinin alınması veya yenilenmesine yönelik uzun ve karmaşık süreçler yürütülmektedir. Bu idari karmaşıklık, belirsizlik ve stres dönemlerine yol açmakta, uzun vadeli planlama ve istikrarı zorlaştırmaktadır.

Bir diğer önemli zorluk, iş yerinde ayrımcılık ve damgalanma‘dır. Mevcut yasal korumalara rağmen, birçok yabancı işçi, kayıtlara geçirilmemiş maaşlardan resmi sözleşme eksikliğine kadar çeşitli eşitsiz muamelelere maruz kalmaktadır. Bu yasadışı uygulamaları bildirmek genellikle zordur, özellikle belge durumu belirsiz olanlar için, olumsuz sonuçlardan (sınır dışı edilme veya işten çıkarılma) korktukları için. Sendikalar ve Mülteci Dayanışması gibi dernekler, hukuksal destek sunarak, suistimalleri bildirmekte yardımcı olmaktadırlar.

Dil engelleri de entegrasyonu önemli ölçüde kısıtlamaktadır. Fransızca diline yeterince hakim olmamak, daha iyi ücretli işlere erişimi kısıtlamakta ve eğitim fırsatlarını azaltmaktadır. Ayrıca, işverenlerle ve meslektaşlarla iletişim kurmayı zorlaştırmakta, sosyal ve mesleki izolasyona yol açmaktadır. Çeşitli kuruluşlar tarafından dil eğitimi uygulamaları düzenlenmekte olsa da, bu kaynaklara erişim sık sık zor olan işçiler için sınırlı kalmaktadır.

Barınma koşulları da günlük zorlukların kritik bir unsuru oluşturmaktadır. Yabancı işçiler genellikle aşırı yoğun veya kötü kalitede konutlarla karşılaşmakta, bu da fiziksel ve ruhsal sağlık üzerinde olumsuz etkiler yaratabilmektedir. ATD Quart Monde gibi dernekler, konut koşullarını iyileştirme ve işçilerin konut haklarının saygı görmesini sağlama adına çaba sarf etmektedirler.

Son olarak, aile ayrılığı, birçok yabancı işçi için acı bir gerçektir. Oturum belgelerinin alınması uzun süreçleri, aile birleşimini geciktirmekte, bu da aile bağlarının bozulmasına ve işçilerin duygusal iyilik hallerinin olumsuz etkilenmesine yol açmaktadır. Hak savunma kuruluşları, bu süreçleri kolaylaştırmak ve idari süreleri azaltarak daha hızlı bir aile birleşimine olanak tanımak için çalışmaktadır.

Tüm bu zorluklara rağmen, yabancı işçiler Fransa’nın ekonomi ve toplumuna önemli katkılarda bulunmaya devam etmektedir. Bu bireylerin dayanıklılığı ve kararlılığı, sendikaların ve hak savunma kuruluşlarının çabalarıyla desteklenerek, engelleri aşmak ve Fransa’daki profesyonel ortamda uyumlu ve adil bir entegrasyonu teşvik etmek için önemlidir.

Yabancı işçilerin destek ve girişimleri

Yabancı işçilerin karşılaştıkları çok sayıda zorluk göz önüne alındığında, yaşam ve çalışma koşullarını iyileştirmek amacıyla çeşitli girişimler ve destekler oluşturulmuştur. Sivil toplum kuruluşları (STK), bu dinamikte merkezi bir rol oynamakta ve hukuksal yardımdan mesleki eğitim hizmetlerine kadar çeşitli hizmetler sunmaktadır. La Cimade ve Mülteci Dayanışması gibi gruplar değerli danışmanlık sunmakta ve işçilerin karmaşık idari süreçlerde gereksinimlerini gidermelerine yardımcı olmaktadır, böylece işgücü pazarında entegrasyonlarını sağlamaktadır.

Sendikalar, CGT, FO ve SUD gibi, yabancı işçilerin haklarını savunmada da önemli aktörlerdir. Hak ihlali durumunda işçileri bilgilendirmek için farkındalık kampanyaları, eğitim atölyeleri ve bilgilendirme oturumları düzenlemektedirler. Bu sendikalar, genellikle Fransız Avukatlar Sendikasına bağlı göç alanında uzman avukatlarla iş birliği yaparak, etkili hukuksal destek sunmakta ve işçilerin iş hukuku ile ilgili anlaşmazlıklarda savunulmalarına yardımcı olmaktadır.

Mesleki eğitim programları, yabancı işçilerin istihdam edilebilirliğini artırmaya yönelik önemli bir girişimdir. Uygun eğitimlere erişimin kolaylaştırılması, işçilerin yeni beceriler edinmesini ve Fransa’nın işgücü pazarının değişen taleplerine uyum sağlanmasını mümkün kılmaktadır. Bilgi ve Göç Merkezi (CIMAD), işçilerin gelişimini desteklemek ve kariyerlerinde ilerlemeleri için düzenli olarak atölye çalışmaları yapmaktadır.

Ayrıca, kamusal-özel iş birlikleri, yabancı işçilerin haklarına saygılı ve kapsayıcı çalışma ortamları yaratmak amacıyla geliştirilmektedir. Bu ortaklıklar, çeşitliliği teşvik etme ve şirketleri adil istihdam uygulamaları benimsemeye yönlendirmeyi amaçlamaktadır, böylece sosyal ve ekonomik dayanışmayı güçlendirmektedir. Amnesty International gibi girişimler, işverenleri sosyal sorumluluk ve yabancı işçilerin dahil edilmesinin önemine dair bilgilendirmekte yardımcı olmaktadır.

Dijital platformlar ve çevrimiçi kaynaklar, yabancı işçiler için değerli araçlar sunmaktadır. Göç Rehberi gibi özel web siteleri, süreçler, haklar ve kariyer fırsatları hakkında ayrıntılı bilgi sunmaktadır. Bu kaynaklar, işçilerin kendi başlarına bilgi edinmesini sağlamaktadır ve özel gereksinimlerine uygun çözümleri bulmalarına yardımcı olmaktadır.

Sonuç olarak, Fransa’daki yabancı işçiler lehinde girişimler ve destekler çeşitli ve karşılaştıkları engelleri aşmaları için hayati önem taşımaktadır. STK’lar, sendikalar ve kamu kuruluşlarının sürekli olarak devam eden çabaları, yabancı işçilerin başarılı ve adil bir entegrasyonunu garanti altına almakta ve daha kapsayıcı ve dinamik bir toplum oluşturmaktadır.

Fransa’daki yabancı işçilerin gelecekteki beklentileri

2025 yılı itibarıyla, Fransa’daki gelecekteki beklentiler, mevcut zorluklara rağmen olumlu görünmektedir. Devam eden yasal reformlar, idari işlemleri kolaylaştırma ve çalışma koşullarını iyileştirme amacını gütmekte ve yabancı işçilerin Fransız işgücü pazarına entegrasyonunu kolaylaştırmaktadır. Bu yasal değişiklikler, genellikle Cimade ve Göçmen İşçiler Sendikası gibi hak savunma kuruluşları, sendikalar ve hükümet yetkilileri arasında sağlanan yakın iş birliğinin bir sonucudur.

Dijital teknolojiler, yabancı işçilerin yaşam ve çalışma koşullarını iyileştirmede artan bir rol oynamaktadır. Çevrimiçi platformlar, bilgiye, destek hizmetlerine ve iş fırsatlarına kolay erişim sağlamaktadır. Bu dijital araçlar, işçiler ile işverenler arasında iletişimin geliştirilmesine yardımcı olmakta ve böylece dilsel ve kültürel engellerin azaltılmasına katkıda bulunmaktadır.

Süreç içindeki mesleki eğitim ve beceri geliştirme girişimleri, işgücü pazarının değişen taleplerini karşılamak için elzemdir. Mesleki eğitime yapılan yatırımlar, yabancı işçilerin yalnızca becerilerini geliştirmekle kalmayıp, aynı zamanda yeni teknolojilere ve sektörel gereksinimlere uyum sağlamalarına olanak tanımaktadır, böylece istihdam edilebilirliklerini ve mesleki istikrarlarını artırmaktadır.

Ayrıca, toplum bilincinin artırılması ve eğitim, eşitlik ve ayrımcılıkla mücadelede önemli bir rol oynamaktadır. Amnesty International ve FO gibi sendikalar tarafından düzenlenen farkındalık kampanyaları, yabancı işçilerin daha iyi anlaşılmasını ve kabul edilmesini teşvik etmekte, böylece daha kapsayıcı ve hoşgörülü bir toplum oluşturmaktadır.

Uluslararası iş birlikleri ve ikili anlaşmalar, yabancı işçiler için yeni fırsatlar açabilir ve kültürel ve mesleki değişimlere kapitülasyona yardımcı olabilir. Bu iş birlikleri, işçi hakları alanında uluslararası standartlar belirlemekte ve mesleki hareketliliği daha kolay ve adil hale getirmektedir.

Kamusal politikalar açısından, ulusal düzenlemelerin Avrupa standartları ile uyumlu hale getirilmesi için daha fazla çaba sarf edilmesi beklenmektedir. Bu uyum, Schengen alanı içinde işçilerin hareketliliğini kolaylaştırabilir. Bu uyum, idari işlemleri basitleştirebilir ve yabancı işçilere daha iyi kariyer olanakları sunabilir.

Sonuç olarak, Fransa’daki yabancı işçiler için gelecekteki beklentiler, entegrasyonu ve haklarını garanti altına almak amacıyla devam eden yasal, teknolojik ve sosyal girişimler tarafından desteklenmektedir. Sendikaların, STK’ların ve devlet girişimlerinin sürekli desteğiyle, yabancı işçiler Fransa’da daha istikrarlı, adil ve tatmin edici bir gelecek umudunu taşıyabilirler.

SSS – Sıkça Sorulan Sorular

1. Fransa’da çalışan oturum belgesi almak için hangi adımlar izlenmelidir?

Çalışan oturum belgesi almak için, Fransız bir işveren ile geçerli bir çalışma sözleşmesine sahip olmak gerekmektedir. Süreç, sözleşmenin DIRECCTE tarafından onaylanması için başvuru, gerekli belgelerin hazırlanması ve ilgili prefektürde başvurunun yapılmasını içermektedir. Göç Rehberi gibi kaynaklar, her adım hakkında ayrıntılı bilgi sağlayabilmektedir.

2. Fransa’da oturum belgesi olmayan bir yabancı işçi olarak haklarım nelerdir?

Oturum belgesi olmayan yabancı işçiler, teorik olarak sosyal koruma ve makul çalışma koşullarına erişim gibi, düzenli çalışanlarla aynı haklara sahip olmalıdır. Ancak pratikte, ayrımcılığa ve suistimallere maruz kalabilirler. La Cimade veya Göçmen İşçiler Sendikası gibi kuruluşlardan yardım ve hukuksal danışmanlık almak önerilmektedir.

3. Yabancı bir işçi olarak iş yerinde ayrımcılığı nasıl bildirebiliriz?

Ayrımcılık durumunda, Haklar Savunucusuna şikayette bulunmak veya CGT veya FO gibi bir sendikayı aramak mümkündür. Bu kuruluşlar hukuksal destek sunmakta ve şikayet sürecinde rehberlik etmektedir. Ayrıca, Amnesty International gibi derneklerden ek yardım alabilirsiniz.

4. Fransa’da zor durumda olan yabancı işçilere finansal yardım var mı?

Evet, zor durumda olan yabancı işçilere yönelik finansal yardımlar bulunmaktadır; bunlar arasında ATD Quart Monde ve Mülteci Dayanışması gibi dernekler aracılığıyla sunulmaktadır. Bu kuruluşlar, aile yardımları ve diğer sosyal yardımlara erişim sağlamakta ve statü güncelleme konusunda yardımcı olmaktadırlar.

5. İşverenim haklarımı ihlal ederse ne gibi yasal yollarım var?

Haklarınız ihlal edildiğinde, çalışma denetimlerine</strong başvurabilir, bir sendikayla iletişim kurabilir veya La Cimade gibi hak savunma kuruluşlarına danışabilirsiniz. Ayrıca, göç alanında uzman bir avukattan yardım alarak mahkemeye başvurma hakkına da sahipsiniz.